Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego to akt wewnętrzny gminy tworzony w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego. Zobaczmy, co wchodzi w jego skład oraz czym różni się od planu miejscowego.
Różnice pomiędzy studium a planem miejscowym
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz plan miejscowy gminy to dwa często mylone ze sobą pojęcia. Gmina jako podstawowa jednostka samorządu terytorialnego ma za zadanie podejmowanie określonych działań, prowadzących do zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zadania te nazywane są zadaniami własnymi gminy. Wśród zadań własnych gminy znaleźć można zapis mówiący o zaspokajaniu potrzeb z zakresu ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.
Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 roku wyraźnie wskazuje jakie akty planistyczne leżą u podstawy systemu planowania miejscowego. Są to:
- studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz
- miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego. Składa się z części opisowej i graficznej. Może być sporządzony dla obszaru całej gminy lub dla mniejszych obszarów - np. osiedla. Wszystkie ustalenia planu wiążą bezpośrednio mieszkańców gminy. Plan tworzony jest w celu ustalenia przeznaczenia terenów oraz określenia sposobów ich zagospodarowania i zabudowy. Co ciekawe, to właśnie na podstawie planów zagospodarowania przestrzennego uzyskuje się pozwolenie na budowę. Plan miejscowy jest fakultatywny - co oznacza, że gmina może, ale nie musi go robić. W przypadku braku planu miejscowego decyzję o pozwoleniu na budowę uzyskuje się na podstawie wydawanych przez gminę decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego.
Co to jest SUiKZP?
Skoro wiemy już czym jest plan miejscowy zagospodarowania przestrzennego to przyjrzyjmy się teraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (SUiKZP). Studium to akt wewnętrzny gminy. Jego ustalenia są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Studium tworzy się w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego. Opracowanie Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jest obowiązkowe, co oznacza, że wszystkie gminy powinny taki dokument posiadać.
Budowa SUiKZP
Studium posiada część tekstową i graficzną, a ponadto składa się z następujących elementów:
- część określająca uwarunkowania - w tekstowej i graficznej formie,
- część tekstowa zawierająca ustalenia określające kierunki zagospodarowania przestrzennego gminy,
- rysunek studium,
- część uzasadniająca zawierająca objaśnienia przyjętych rozwiązań.
Uwarunkowania
W części określającej uwarunkowania można podzielić je na dwie grupy:
- uwarunkowania dotyczące przyrody,
- uwarunkowania dotyczące działalności człowieka.
Uwarunkowania dotyczące przyrody
Uwarunkowania dotyczące przyrody to:
- warunki występowania: obiektów i terenów chronionych, obszarów naturalnych zagrożeń geologicznych, złóż kopalin, wód podziemnych, terenów górniczych,
- warunki glebowe i geologiczne,
- warunki hydrologiczne,
- topografia terenu,
- warunki klimatyczne,
- warunki biocenotyczne.
Uwarunkowania dotyczące działalności człowieka
Uwarunkowania dotyczące działalności człowieka to:
- warunki jakości życia mieszkańców,
- warunki ochrony zdrowia mieszkańców,
- zagrożenia bezpieczeństwa ludności i jej mienia,
- ruch naturalny ludności i tendencje migracyjne,
- wygląd rynku pracy,
- stan infrastruktury technicznej,
- poziom rozwoju gospodarczego.
Kierunki
Po ustaleniu uwarunkowań sporządza się kierunki, czyli najbardziej optymalne plany zagospodarowania i użytkowania elementów wymienionych w uwarunkowaniach.
Rysunek
Rysunek studium to zazwyczaj mapy w skali między 1:10 000 a 1:25 000. Rysunek oprócz ustaleniami dotyczącymi kierunków zagospodarowania gminy posiada także elementy informacyjne, np. granice obszarów. Oznaczenia graficzne na rysunku studium trzeba czytać razem z odpowiadającym im fragmentom w części tekstowej studium.