Zasiedzenie nieruchomości to jedna z form nabycia własności poprzez jej długotrwałe i faktyczne posiadanie. Dotyczyć może każdego typu nieruchomości (domu, mieszkania, działki, lokalu itd.), pod warunkiem, że stanowi odrębny przedmiot własności. Oznacza to dokładnie to, że można np. zasiedzieć mieszkanie, ale nie można klatki schodowej prowadzącej do tego mieszkania. Zasiedzeniu podlegają nie tylko nieruchomości gruntowe, budynkowe i lokalowe, ale również służebność gruntowa oraz użytkowanie wieczyste.
Aby nieruchomość mogła zostać uznana za zasiedzianą, musi upłynąć odpowiedni czas. Jest on zależny od zamiaru osoby posiadającej nieruchomość. Inaczej ujmując, czy posiadacza nieruchomości charakteryzuje "dobra wiara posiadania" czy "zła wiara posiadania".
Za "dobrą wiarę" uznaje się uzasadnione okolicznościami przekonanie o posiadaniu rzeczy zgodnie z przysługującym prawem, tj. czy włada on daną nieruchomością jak właściciel i traktuje ją jako swoją własność (ma zatem zamiar wykonywania w stosunku do niej uprawnień właściciela). W takim przypadku, aby wejść w posiadanie nieruchomości, należy nieprzerwanie przez 20 lat sprawować obowiązki właściciela.
Za "złą wiarę" uznaje się okoliczność, w której posiadacz w chwili nabycia wiedział, że dana nieruchomość mu nie przysługuje i istnieje jej prawowity właściciel, ale traktował ją jak swoją i wypełniał obowiązki spoczywające na właścicielu nieprzerwanie przez 30 lat.
Za ciekawostkę należy traktować fakt, że zasiedzeniu mogą podlegać również ruchomości, np. samochody, sprzęt RTV itd. oraz, że czas zasiedzenia w przypadku ruchomości jest znacznie krótszy (wynosi 3 lata).